Σλαβική Ορθοδοξία

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­Ο εκ­χρι­στια­νι­σμός των Σλά­βων που ξε­κί­νη­σε ου­σια­στι­κά με το έργο των θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων α­δελ­φών Κων­στα­ντί­νου – Κυ­ρίλ­λου και Με­θο­δί­ου καθό­ρι­σε ου­σια­στι­κά ο­λό­κλη­ρη τη με­τέ­πει­τα ι­στο­ρι­κή τους πο­ρεί­α και δια­μόρφω­σε την πνευ­μα­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή τους ταυ­τό­τη­τα.

Η ε­πι­λο­γή της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης να με­τα­δώ­σει τη χρι­στια­νι­κή πί­στη στη γλώσ­σα των Σλά­βων σύμ­φω­να με την πά­για αρ­χή της Α­να­το­λι­κής Εκ­κλη­σί­ας, την ο­ποί­α α­κο­λου­θεί α­πα­ρέ­γκλι­τα μέ­χρι σή­με­ρα, α­πο­τέ­λε­σε την α­φε­τη­ρί­α για τη δη­μιουρ­γί­α του πρώ­του σλα­βι­κού αλ­φα­βή­του και τη δια­μόρ­φω­ση της γραπτής σλα­βι­κής γλώσ­σας. Η στρα­τη­γική αυ­τή ε­πι­λο­γή της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης συ­νέ­βα­λε κα­θο­ριστι­κά στην πνευμα­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή συ­γκρό­τη­ση του σλαβι­κού κό­σμου και συ­νέ­δε­σε το με­γα­λύ­τε­ρο μέ­ρος του μα­ζί της με δε­σμούς οι ο­ποί­οι πα­ρα­μέ­νουν μέ­χρι σή­με­ρα α­κα­τά­λυ­τοι.

Με το πέ­ρα­σμα των αιώ­νων οι Σλά­βοι δια­μόρ­φω­σαν τη δι­κή τους ι­διαί­τε­ρη παρά­δο­ση στους κόλ­πους της Ορ­θό­δο­ξης Εκ­κλη­σί­ας, η ο­ποί­α χω­ρίς να πα­ρεκκλί­νει α­πό τα ό­ρια της Ορ­θο­δο­ξί­ας α­πο­τε­λεί ι­διαί­τε­ρη έκ­φρα­ση του βιώ­μα­τος της σλα­βι­κής ψυ­χής. Για να πε­ριγρά­ψουν την πα­ρά­δο­ση αυ­τή οι με­λε­τη­τές της, χρη­σι­μο­ποί­η­σαν τον ό­ρο SlaviaOrthodoxa[1] (Σλα­βι­κή Ορ­θο­δο­ξί­α) ως δη­λω­τι­κό της πνευ­μα­τι­κής και πο­λι­τι­σμι­κής ταυ­τό­τη­τας των Σλά­βων που συν­δέ­θη­καν με την Ορ­θό­δο­ξη Α­να­το­λι­κή Εκ­κλη­σί­α σε α­ντι­δια­στο­λή με τον ό­ρο Slavia Romana[2], ο ο­ποί­ος δη­λώ­νει την ταυ­τό­τη­τα του υ­πό­λοι­που σλα­βι­κού κό­σμου που συν­δέ­θη­κε με τη Ρω­μαιο­κα­θο­λι­κή Δυ­τι­κή Εκ­κλη­σί­α.

[1]. R. Pikio, «“Pravoslavno Slavjanstvo” i “Rimsko Slavjanstvo” (Literaturno – istorio­grafski văprosi», Pravoslavnoto slavjanstvo i starobălgarskata kulturna tradicija, Sofia 1993, 35 κ. εξ. Βλ. ε­πί­σης Α. Α. Τα­χιά­ου, Κύ­ριλ­λος και Με­θό­διος. Οι θε­με­λιω­τές της αρ­χαί­ας σλα­βι­κής γραμ­μα­τεί­ας, Θεσ­σα­λο­νί­κη 1992, 198-199.

[2]. R. Pikio, «PravoslavnoSlavjanstvo», 35.